The first day..

Eindelijk was ze aangekomen, na 2 lange uren in de auto. Sarah stapte uit de beige gekleurde auto en keek eens om zich heen. De zon scheen, maar gelukkig woei er ook een koel briesje. De gebouwen zagen er leuk uit, en ze zag zelfs een zwembad en een bos! Ze sleurde haar koffers uit de auto, pakte Coco in zijn kooi en nam afscheid van haar ouders. "Ik zal jullie missen", zei ze, nu al verdrietig dat ze haar ouders bijna niet meer zou zien. Maar deze school was goed voor haar, althans, dat zeiden haar ouders toch altijd. Na nog een laatste afscheidskus nam ze haar koffers en rolde ze ze over het pad een eindje verder. Dan bleef ze even staan en keek ze op het kaartje dat ze vooraf gekregen had, samen met wat info. Volgens die info zou ene "Dream Fox" haar kamergenootje worden. Ze sleepte haar koffers de trappen op, wensend dat ze een lift geïnstalleerd hadden. Coco, die ze bovenop gezet had, verontwaardigd krijsen. Nog een paar treden was ze boven. Daar aangekomen, zocht ze haar kamer op. Er hing een plaatje op met 


Ze ging binnen en keek eens rond. Er stonden twee bedden, een links en een rechts, elk met een bureau waarop een bureaulamp en een pen lag. Elk bed had ook een nachtkastje, een kast en een prikbord. Ze dropte haar koffers naast het linker bed en zette Coco op het nachtkastje. Daarna ging ze op het bed zitten.





-Ik hoop dat de beschrijvingen kloppen ^^-

Hard gelach kwam uit de gangen, ze liep in zichzelf, zich afschermend voor de buitenwereld. Nog harder gelach kwam haar tegemoet. Ze wist wat er ging gebeuren, maar ze durfde niks te zeggen. Ze had zichzelf door gangen zien lopen. Maar wat het was wist ze nog niet. Ze werd weer terug gezogen de droom in en merkte daardoor pas laat dat ze al bij het klaslokaal was. Ze stapte voorzichtig naar binnen, hopend om niet op te vallen. Ze had helemaal geen vrienden, niemand maakte zich druk om haar. Dat was niet helemaal waar. Er was een iemand, de juf. Zij was altijd al iemand geweest waar ze het goed mee kon vinden. Ze ging er vaak heen. Ze hoopte dan op even geen gelach en gepest. En dat kreeg ze.
Op een dag kwam Lialy, de juf, naar haar toe. Lialy vroeg of ze mee naar huis mocht, mijn huis. Ik schrok, een juf ging nooit mee naar huis. Maar goed, als het moest dan moest het. Ze liepen hand in hand door de straten. Gelukkig kwam Dreame geen bekende tegen, dat was een ramp geworden. Ze was blij dat er iemand bij haar liep, ze voelde zich veilig. Soms werd ze bang, bang dat ze aangevallen werd. Dat kwam door haar dromen, ze had al zo vaak gezien wat er ging gebeuren, en dat maakte haar bang. Ze hoopte op een goed gesprek tussen haar ouders en Lialy. Als dat maar goed kwam.
Het huis van Dreame was groot, maar het zag er niet rijk uit. Het zag er eerder verwaarloosd uit. De voordeur was mooi, van hout en er zaten allemaal figuren in gehakt. Ze hield van dat soort figuurtjes, ze vond dat, behalve haar eigen kamer, het enige mooie aan het huis. Ze hield niet van dit huis, ze was eigenlijk nooit op haar gemak geweest, niet bij haar ouders en niet bij het huis. Lialy keek haar aan, ze moesten maar eens naar binnen gaan. Dreame duwde de grote deur open en ze kwamen de hal binnen. Dreame ’s moeder kwam de gang inlopen. En vanaf dat moment werd ze naar haar kamer gestuurd. Daar zat ze maar te wachten, hopelijk mocht ze het gauw weten. Ze had het gevoel dat er iets ging gebeuren, dat het iets met haar laatste droom te maken had. Ze wist het niet. Ze ging languit liggen op haar bed. Arwen kwam naast haar liggen. Ze streelde haar buikje. ‘Ja, poesje, het zal inderdaad wel goed komen,’ sprak ze uit. Ze deed langzaam haar ogen dicht, Arwen lag nog altijd naast haar.
Net toen ze bijna wegdoezelde kwam er iemand naar boven. Het was haar vader. Haar vader vertelde dat Lialy weg was, Dreame moest nu meteen haar spullen gaan pakken. Ze schrok. Waar ging ze heen. Ze had geen flauw idee. Ze stond op en pakte haar bagagetas. Ze pakte kleren en alles wat ze nodig dacht te hebben. Ze ging voor heel lang weg had haar vader haar verteld. Ze zou naar een andere school gaan, een internaat. Ze keek Arwen aan. Pakte haar op en liep samen met haar en haar bagage naar beneden. Haar ouders stonden al in de gang te wachten, ze wilde Arwen hebben. Ze moest hier blijven, ze mocht niet mee. Ik had haar nog altijd vast, maar knuffelde haar nu ook. Ik kon eigenlijk geen afscheid nemen. Ik vond haar zo verschrikkelijk aardig en lief. ‘Dag.. Arwen..,’ kwam er schokkend uit mijn mond. Ik moest bijna huilen, ze was al heel haar leven bij mij. En nu. Nu werd ze van me gescheiden, voor, ik weet niet hoelang. Mijn vader en moeder waren nog even bezig, maar ik ging alvast in de auto zitten. Ik had van mijn ouders een briefje gekregen. Er stond wat informatie op. Het ging over de school en over wat voor school het was. Ik sloeg het over, ik had nu echt geen zin om dat te gaan lezen. Er stond iets op de achterkant dat ik niet oversloeg, het waren de kamergenootjes. Ik keek naar mijn naam, zocht Dreame Fox. Daar stond hij, ze sliep samen op een kamer met Sarah Verbelen. Uhm, een Sarah. Mooie naam. Dreame had altijd al van de naam Sarah gehouden, ze vond het zo’n mooie naam. Ze wist niet wat het betekende, maar dat het mooi was, wist ze wel.

Na een veel uren rijden kwamen ze dan eindelijk aan. Ze was in slaap gevallen. Klik, de deur van de auto sprong open. Het was avond, al heel lang. Dat kon je zien aan de maan, die redelijk hoog aan de hemel stond. Ze werd door elkaar geschud, het was haar moeder. Langzaam opende ze haar ogen en keek haar moeder recht aan. ‘We zijn er schat,’ zei ze zachtjes. Ze hoopte dat het goed zou komen. Dat kon je zo aan haar moeder zien. Dreame stapte uit de auto. En daar stond hij dan. De school. Het was een mooi en groot gebouw. En eigenlijk verheugde ze zich erop om naar binnen te gaan. Ze was bang, dat kon ze niet ontkennen, maar dat ze er geen zin in had was onzin. Ze knuffelde haar ouders. Het zou lang duren voor ze ze weer zou zien. Toen, plots, haalde haar ouders een cadeautje tevoorschijn. Wat zou erin zitten, vroeg ze zich af. Er zaten gaatjes in de deksel, maar ondanks dat kon ze niet zien wat erin zat. Snel maakte ze het open. Er kwam een zachte miauw uit het doosje. Het was Arwen. De tranen vloeide over haar gezicht. Arwen, ze was bij haar. En het was even alsof ze nooit weg was geweest. Ze bedankte haar ouders, maar daar had ze niet lang de tijd voor. De school wachtte op haar.
Ze liep de deur door en haar droom kwam terug. De gangen, waar zij doorheen liep. Ze wist precies de weg, alleen maar door die droom. Ze kwam boven en daar was de kamerdeur. Op de deur stond geschreven:



Hier moest ze zijn. Voorzichtig duwde ze de deur open. Er stonden twee bedden. En eentje was al in gebruik. Dat kon ze aan de dekens en de spullen die er stonden zien. Samen met Arwen begon ze de kamer in te lopen. Arwen zette ze op haar bed, de rechtse. Sarah was er niet, misschien was ze even een luchtje scheppen of naar de wc gegaan. Daar zou ze snel achter komen. Ze pakte haar bagagetas en haalde er als eerste een foto uit. Een foto van haar en Lialy. Haar ogen werden langzaam nat, zij had voor dit alles gezorgd, en Dreame had haar nu niet eens kunnen bedanken. Ze hing de foto boven haar bed aan het prikbord. Toen ze met haar rug naar het prikbord stond hoorde ze de deur kraken. Er kwam iemand binnen.

~Jahoor^^ Hopelijk kan je hier iets mee =)

Ze kwam de kamer weer binnen en zag dat er iemand binnengekomen was, waarschijnlijk Dreame. Even stond ze maar wat in de deuropening, niet wetend wat ze nu moest doen. Uiteindelijk liep Sarah op haar af en zei vriendelijk: "Hallo, ik ben Sarah. Ik neem aan dat jij Dreame bent?".Ze wachtte even op antwoord en stond er een beetje onhandig bij. Ze was nooit echt goed geweest in sociale contacten leggen en was verbaasd over zichzelf dat ze zo snel op dit onbekende meisje afliep. Toen zag ze het katje van het meisje en ging ze meteen beschermend voor Coco staan. "Die.. Die kat doet Coco toch geen pijn hé?", vroeg ze wantrouwend kijkend naar het katje.

-Sorry dat hij zo kort is, ik hoop dat je het niet erg vind ^^ Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik met mensen RPG-

Hier moest ze zijn. Voorzichtig duwde ze de deur open. Er stonden twee bedden. En eentje was al in gebruik. Dat kon ze aan de dekens en de spullen die er stonden zien. Samen met Arwen begon ze de kamer in te lopen. Arwen zette ze op haar bed, de rechtse. Sarah was er niet, misschien was ze even een luchtje scheppen of naar de wc gegaan. Daar zou ze snel achter komen. Ze pakte haar bagagetas en haalde er als eerste een foto uit. Een foto van haar en Lialy. Haar ogen werden langzaam nat, zij had voor dit alles gezorgd, en Dreame had haar nu niet eens kunnen bedanken. Ze hing de foto boven haar bed aan het prikbord. Toen ze met haar rug naar het prikbord stond hoorde ze de deur kraken. Er kwam iemand binnen.
Ze draaide zich om en daar stond ze dan. Waarschijnlijk was het Sarah. Het meisje stond even te wachten in de deuropening. Ze zei niks, net zoals Dreame. Dreame vond het altijd lastig om nieuwe mensen goed aan te spreken, ook al deed ze het wel altijd op een aardige manier. Altijd weer was ze bang dat het een pestkop zou zijn of iemand die haar niet mocht. Ze hoopte dat haar kamergenootje een vriendin zou worden. Iemand waarmee ze kon zijn als er iets was wat niet goed liep. Als ze even iemand nodig had om tegenaan te praten. Iemand waarmee ze kon lachen maar ook mee kon huilen. De stem van het meisje onderbrak haar gedachten, ‘Hallo, ik ben Sarah. Ik neem aan dat jij Dreame bent?’ Ze glimlachte, dus dat was Sarah. ‘Hallo,’ ze stak haar hand uit. ‘Ik ben inderdaad Dreame, leuk je te ontmoeten.’ Het was gemeend, ze hoopte echt dat het leuk zou worden. Ze lachte. Ze zag dat Sarah naar Arwen keek en toen plots naar een ander stukje van de kamer ging. Nu pas zag ze het. Er stond een papegaai in de kamer. Ze had niet lang de tijd om over dit feit na te denken, Sarah zei, ‘Die.. Die kat doet Coco toch geen pijn hé?’ Er verscheen een lach op haar gezicht. Ze was al aan het lachen maar dit vond ze wel leuk. Ze liep naar Arwen toe en pakte haar op. ‘Nee hoor, Arwen doet jou en Coco niks.’ Ze zei er nog gauw even achteraan, ‘Je bent toch niet allergisch voor Arwen?’ Ze wachtte op antwoord.

~Geeft niet hoor^^, mijn posts zijn misschien ook wat korter dan dat ik normaal schrijf, aangezien ik ook voor het eerst met mensen post =)

"Nee hoor, Arwen doet jou en Coco niks.", zei Dreame. Sarah wou al antwoorden maar ze was haar voor. "Je bent toch niet allergisch voor Arwen?", vroeg ze. Sarah lachte even en zei toen: "Nee hoor, maak je maar geen zorgen.". Ze wachtte even en zei toen: "Wil je zien wat Coco al kan zeggen? Het duurt best lang om hem een woordje te leren, maar hij luistert goed naar mij, beter dan naar andere mensen.". Om de een of andere reden voelde ze zich op haar gemak bij Dreame, en dan vlogen de woorden naar buiten. Ze voelde dat ze goede vriendinnen zouden worden. Ze draaide zich om naar Coco. "Ok Coco, zeg eens hallo tegen Dreame", fluisterde ze bemoedigend tegen hem. Coco keek haar eens aan en zei toen met zijn krakende, luide stem: "Hallo Dreame!"


-Cool ^^ Eigenlijk maak ik nooit lange posts, maar ik ben ook nog vrij nieuw met RPGen :3-

‘Hallo, ik ben Sarah. Ik neem aan dat jij Dreame bent?’ Ze glimlachte, dus dat was Sarah. ‘Hallo,’ ze stak haar hand uit. ‘Ik ben inderdaad Dreame, leuk je te ontmoeten.’ Het was gemeend, ze hoopte echt dat het leuk zou worden. Ze lachte. Ze zag dat Sarah naar Arwen keek en toen plots naar een ander stukje van de kamer ging. Nu pas zag ze het. Er stond een papegaai in de kamer. Ze had niet lang de tijd om over dit feit na te denken, Sarah zei, ‘Die.. Die kat doet Coco toch geen pijn hé?’ Er verscheen een lach op haar gezicht. Ze was al aan het lachen maar dit vond ze wel leuk. Ze liep naar Arwen toe en pakte haar op. ‘Nee hoor, Arwen doet jou en Coco niks.’ Ze zei er nog gauw even achteraan, ‘Je bent toch niet allergisch voor Arwen?’ Ze wachtte op antwoord.
Gelukkig ze lachte. Dat was een goed teken. Dan kwam het vast goed. Sarah zei, ´Nee hoor, maak je maar geen zorgen.´ Dreame glimlachte. Mooi zo, dacht ze. Toen zei Sarah plots, ´Wil je zien wat Coco al kan zeggen? Het duurt best lang om hem woordje te leren, maar hij luistert goed naar mij, beter dan naar andere mensen.' Kon die papegaai praten. Dat was leuk. Gauw zei ze, 'Ja graag.' Sarah draaide zich om naar de papegaai, ze hoorde haar zeggen, 'Ok Coco, zeg eens hallo tegen Dreame.' Ze fluisterde, maar Dreame kon het goed verstaan. Het was niet echt moeilijk. Al snel keek Coco haar kant op en zei, met zo'n echte papegaienstem, 'Hallo Dreame!' Het was leuk om dat te horen. Ze zei, 'Hallo Coco!' Het ging gewoon, zonder stotteren. Het lukte. Daarna zei ze, 'Waar ben je goed in op school?' Ze was benieuwd. Benieuwd naar het antwoord van Sarah. Zou ze hetzelfde zijn, goed in wiskunde. Als dat zo was was er alleen nog maar meer kans op vriendschap en dat wilde ze. Zo verschrikkelijk graag.

~Haha =) Normaal schrijf ik redelijke posts, net zoiets als mijn eerste, maar omdat ik net begin met mensen is het korter =)

"Waar ben je goed in op school?", vroeg Dreame. Sarah aarzelde even voor ze antwoord gaf, straks wad dit weer iemand die haar een nerd vond.. Maar als ze dat nog niet vond van haar bril, misschien was het het dan waard om antwoord te geven. "Wiskunde, tekenen en de meeste andere theoretische vakken", antwoordde ze daarom zo snel mogelijk. Ze bleef even weifelend staan en draaide zich toen om om verder uit te pakken. Ze pakte Coco uit zijn reiskooi en stopte hem in zijn betere kooi, waar hij een tak had om op te staan. Daarna pakte ze zijn eten en goot dat in zijn bakje en ze goot ook wat water in zijn drinkbakje. Daarna pakte ze haar boeken uit haar koffer en legde ze die op haar nachtkastje. Allemaal fantasy romans, en natuurlijk haar boek Latijn en haar Wiskundeboek. Ze pakte ook haar kleren uit en borg die op in haar kast. Daarna schoof ze de koffer onder haar bed. Nu had ze niks meer om handen, dus pakte ze Coco uit zijn kooi en ging op haar bed zitten. Hij zag er gestresst uit, waarschijnlijk van de reis. Ze aaide hem en fluisterde hem geruststellende woordjes toe, terwijl ze uit haar ooghoeken naar Dreame bleef kijken.

Gelukkig ze lachte. Dat was een goed teken. Dan kwam het vast goed. Sarah zei,´Nee hoor, maak je maar geen zorgen.´ Dreame glimlachte. Mooi zo, dacht ze. Toen zei Sarah plots, ´Wil je zien wat Coco al kan zeggen? Het duurt best lang om hem woordje te leren, maar hij luistert goed naar mij, beter dan naar andere mensen.' Kon die papegaai praten. Dat was leuk. Gauw zei ze, 'Ja graag.' Sarah draaide zich om naar de papegaai, ze hoorde haar zeggen, 'Ok Coco, zeg eens hallo tegen Dreame.' Ze fluisterde, maar Dreame kon het goed verstaan. Het was niet echt moeilijk. Al snel keek Coco haar kant op en zei, met zo'n echte papegaienstem, 'Hallo Dreame!' Het was leuk om dat te horen. Ze zei, 'Hallo Coco!' Het ging gewoon, zonder stotteren. Het lukte. Daarna zei ze, 'Waar ben je goed in op school?' Ze was benieuwd. Benieuwd naar het antwoord van Sarah. Zou ze hetzelfde zijn, goed in wiskunde. Als dat zo was was er alleen nog maar meer kans op vriendschap en dat wilde ze. Zo verschrikkelijk graag.
Gespannen keek ze toe. Eindelijk zei Sarah, 'Wiskunde, tekenen en de meeste andere theoretische vakken.' Er ging een grote lach over het gezicht van Dreame. Ze was zo blij met haar. Ze hiel ook van wiskunde en dat was zo fijn. Ze bedacht weer hoe ze uitgelachen was door andere mensen. Mensen van haar eigen school. Het bleef een deel van haar, maar nu zou het misschien anders worden. Anders dan de andere keren.
Ze merkte dat ze bezig was met haar koffer uitpakken, Coco, maar ook met haar. Ze bracht haar aan het denken. Zij moest ook maar eens haar koffer uit gaan pakken. Ze pakte al haar boeken en een mandje voor Arwen. Dat zat ook in het doosje dat om Arwen heen had gezeten. Gelukkig dat het er bij zat zetten ze het neer. Toen ze klaar was met haar boeken uitpakken ging ze op bed zitten. Nee, ze ging toch liggen. Ze keek heel even naar Sarah. Maar toen naar Arwen. Ze pakte haar op en legde haar naast zich neer. Snel legde ze haar hoofd op haar kussen. Ze moest heel eventjes rusten, er was zoveel gebeurt. Ze sliep nog lang niet, ze kon nooit goed slapen. Daarom had ze ook een leesboek meegenomen. Ze hield van lezen. Dan kwam ze in haar favoriete wereld terecht. Het was heerlijk. Ze ging nu op haar rug liggen en staarde omhoog, ze wist niks uit te brengen. Ze wachtte ergens op, maar waarop wist ze niet.

Dreame ging op haar rug op haar bed liggen. Sarah wist niet wat te doen, dus besloot ze wat te gaan tekenen. Ze zette Coco op haar bureau, vroeg hem om niet weg te vliegen en nam haar tekenblok. Ze pakte ook haar potloden en ging aan haar bureau zitten. Al bladerend door het propvolle tekenblok probeerde ze een lege bladzijde te vinden om te kunnen tekenen."Ah, daar is er eindelijk een lege pagina.", dacht ze. Ze ging Coco tekenen, dus ze begon met schetsen. Het hoofd, het lijfje en de poten hadden al wat vorm. Het was verschrikkelijk warm en de klusjesman was het gras aan het maaien, maar dat merkte ze niet als ze zo geconcentreerd bezig was. Coco stond er nu helemaal op, enkel de details moest ze nog doen, daarna kon ze gaan kleuren.

Ze merkte dat ze bezig was met haar koffer uitpakken, Coco, maar ook met haar. Ze bracht haar aan het denken. Zij moest ook maar eens haar koffer uit gaan pakken. Ze pakte al haar boeken en een mandje voor Arwen. Dat zat ook in het doosje dat om Arwen heen had gezeten. Gelukkig dat het er bij zat zetten ze het neer. Toen ze klaar was met haar boeken uitpakken ging ze op bed zitten. Nee, ze ging toch liggen. Ze keek heel even naar Sarah. Maar toen naar Arwen. Ze pakte haar op en legde haar naast zich neer. Snel legde ze haar hoofd op haar kussen. Ze moest heel eventjes rusten, er was zoveel gebeurt. Ze sliep nog lang niet, ze kon nooit goed slapen. Daarom had ze ook een leesboek meegenomen. Ze hield van lezen. Dan kwam ze in haar favoriete wereld terecht. Het was heerlijk. Ze ging nu op haar rug liggen en staarde omhoog, ze wist niks uit te brengen. Ze wachtte ergens op, maar waarop wist ze niet.
Arwen rolde bijna van het bed af. Snel dook Dreame's hand om haar heen. Gelukkig, ze viel net niet. Nu pas merkte ze op dat Sarah begonnen was met tekenen. Ze leek zelfs al bijna klaar. Dreame stond langzaam op en liep naar haar toe. Ze was erg benieuwd. Ze keek over haar schouder naar de tekening. Het was duidelijk te zien dat het een papegaai was. Het was coco. 'Wow, dat is echt heel mooi. Zou je misschien ook zo'n tekening van Arwen willen maken? Dan kan ik hem op mijn prikbord hangen.' Ze wilde het graag, maar misschien dat Sarah het niet wilde..

Een stem bracht haar aan het schrikken. "Wow, dat is echt heel mooi. Zou je misschien ook zo'n tekening van Arwen willen maken? Dan kan ik hem op mijn prikbord hangen." Het was Dreame. Sarah keek op en zag dat ze over haar schouder meekeek. "Euh.. Tuurlijk, maar dan moet hij wel stil kunnen zitten...", antwoordde ze. Ze keek snel weer naar haar tekening. Ze kon al bijna beginnen met inkleuren. Ze pakte haar potloodjes en begon met inkleuren. Ze keek even naar Coco, maar ze zag dat hij zich verveelde. "Shh, het duurt niet lang meer.", fluisterde ze tegen hem. Ze kleurde nu sneller en al snel was haar tekening af. Ze stond op en liep naar de muur met het prikbord. Sarah hing haar tekening zorgvuldig op en keek eens tevreden naar het resultaat. Daarna keek ze eens naar haar horloge. 17:00 uur. Ze vroeg zich af wanneer ze zouden eten, en waar ze zouden eten. Ze liep weer terug naar haar bureau en ging weer zitten. Daarna keerde ze zich naar Dreame en vroeg: "Denk je dat Arwen zin heeft om nu model te staan?".

Arwen rolde bijna van het bed af. Snel dook Dreame's hand om haar heen. Gelukkig, ze viel net niet. Nu pas merkte ze op dat Sarah begonnen was met tekenen. Ze leek zelfs al bijna klaar. Dreame stond langzaam op en liep naar haar toe. Ze was erg benieuwd. Ze keek over haar schouder naar de tekening. Het was duidelijk te zien dat het een papegaai was. Het was coco. 'Wow, dat is echt heel mooi. Zou je misschien ook zo'n tekening van Arwen willen maken? Dan kan ik hem op mijn prikbord hangen.' Ze wilde het graag, maar misschien dat Sarah het niet wilde..
Sarah leek te schrikken maar gelukkig kreeg ze wel antwoord, 'Euh.. Tuurlijk, dan moet hij wel stil kunnen zitten..' Yeah, nu was ze nog blijer. Wat een leuke kamergenoot! Echt. Ze antwoorde, 'Ja hoor, dat kan ze wel.' Ze lachte. Tuurlijk kon haar Arwen dat. Ze liep terug naar haar bed en ging weer liggen. Ze had gezien dat Sarah nog niet klaar was, ze bleef even wachten. Ze doezelde een beetje in.
Na een tijdje opende ze haar ogen, zou Sarah al klaar zijn? Ze keek naar Sarah, die naar haar aan het kijken was. Sarah zei, 'Denk je dat Arwen zin heeft om nu model te staan?' Dreame keek naar haar katje, ze zag er rustig uit. 'Ja, ik denk dat dat wel moet lukken'. Ze tilde Arwen op en gaf haar aan Sarah. Snel zei ze, 'Doe alsjeblieft wel voorzichtig met haar.'

Dreame gaf haar het katje aan. "Doe alsjeblieft wel voorzichtig met haar", zei ze. Sarah glimlachte. "Als ik haar iets aandoe, eet ik Coco op. Goede deal?", antwoordde ze. Ze liep terug naar haar bureau en zette Arwen neer. Dan nam ze haar potlood en keek even naar haar. Niet lang daarna vloog haar potlood weer over het papier, en tekende de vormen van het kopje, het lijfje, de staart.. Van Arwen. Af en toe keek ze op om te kijken hoe ze eruit zag. Na een tijdje keek ze eens naar wat ze al had. Ze had nog nooit een katje getekend, dus hij was niet zo goed als Coco's tekening, maar ze was tevreden. Ze kon beginnen met details: het vachtje, de oogjes,.. Dat was ook goed, dus begon ze met een dun stiftje de lijntjes over te trekken, en gomde ze het potlood zorgvuldig weg. Daarna nam ze haar potloodjes en begon ze met kleuren. Man, dat katje van Dreame kon goed stilzitten. Ze kleurde het vachtje en de oogjes in, waarna ze begon met schaduw toevoegen. Als dat gedaan was, stond ze op en liep ze naar Dreame. Ze had Arwen terug opgepakt. "Je tekening is af.", zei ze. Ze voegde er nog lachend achteraan: "En Arwen leeft nog, gelukkig, want ik lust geen papegaai.", waarna ze Arwen en de tekening aan Dreame gaf.

Na een tijdje opende ze haar ogen, zou Sarah al klaar zijn? Ze keek naar Sarah, die naar haar aan het kijken was. Sarah zei, 'Denk je dat Arwen zin heeft om nu model te staan?' Dreame keek naar haar katje, ze zag er rustig uit. 'Ja, ik denk dat dat wel moet lukken'. Ze tilde Arwen op en gaf haar aan Sarah. Snel zei ze, 'Doe alsjeblieft wel voorzichtig met haar.'
Sarah zei, 'Als ik haar iets aandoe, eet ik Coco op. Goede deal?' Ze glimlachte en Dreame volgde haar voorbeeld. Ze wist niks terug te zeggen, maar ze knikte, hopelijk was het nu duidelijk. Ze liep weg, kwam aan bij haar bureau en zette Arwen neer. Dreame ging met haar rug tegen de muur zitten, ze pakte een boek uit haar tas en begon met lezen. Hier was ze al mee bezig en nu kon ze het misschien wel uitkrijgen. Ze was niet erg snel met lezen, maar als ze het leuk vond ging het ook niet erg traag. Uit haar ooghoek keek ze naar Sarah, ze was benieuwd hoe het zou worden. Ze keek ook naar haar omdat ze Arwen had, en met Arwen moest je voorzichtig zijn.
Haar ogen gleden weer naar haar pagina. Deze stond helemaal vol met allemaal kleine lettertjes. Het was zo mooi, haar fantasiewereld werd weer geopend. Ze kon er weer eventjes in weg kruipen. Daardoor merkte ze ook niet dat Sarah naar haar toe kwam, alweer. Ze keek op, en Sarah had de tekening in haar hand. Ze zei, 'Je tekening is af.' En daarna lachend, 'En Arwen leeft nog, gelukkig, want ik lust geen papegaai.' Ze gaf de tekening en het katje terug aan Dreame, die ze natuurlijk aanpakte. Ze bekeek hem, hij was zo mooi. Snel zette ze Arwen naast haar neer, op het bed. En ze stond op. zocht een punaise en prikte de tekening voorzichtig op het prikbord. Ze wilde liever niet prikken, maar ze kon niet anders.
Hij zat vast, maar. Ze moest haar nog bedanken. Dat was ze helemaal vergeten. Ze draaide gauw om naar Sarah. Ze zei, met een grote lach, 'Hij is prachtig, dankje.'

"Hij is prachtig, dankje", antwoordde Dreame. "Graag gedaan". Sarah glimlachte. Daarna ging ze op haar bed liggen en keek nog eens op haar horloge. Al zes uur, en ze begon honger te krijgen. Ze rolde zich op haar zij en vroeg aan Dreame: "Weet jij wanneer we eten? Ik krijg honger". Daarna ging ze op de rand van haar bed zitten. Haar voeten smeekten om lucht, dus deed ze haar schoenen uit. Ze liep even rond op blote voeten, om daarna haar pantoffels aan te doen. Zachte wollige, die ze al 5 jaar had. Ze waren nog steeds niet te klein geworden, het was bijna een onderdeel van haar geworden. Ze had ze gekregen van haar inmiddels overleden oma voor haar achtste verjaardag, dus betekenden ze veel voor haar. Zelfs als ze te klein waren, zou ze ze nog niet weg doen. Een irritante eigenschap van haar was dat ze snel over kleine dingen in gedachten verzonken raakte. Ze was nu zo met haar hoofd in de wolken dat ze het antwoord van Dreame niet hoorde.

Haar ogen gleden weer naar haar pagina. Deze stond helemaal vol met allemaal kleine lettertjes. Het was zo mooi, haar fantasiewereld werd weer geopend. Ze kon er weer eventjes in weg kruipen. Daardoor merkte ze ook niet dat Sarah naar haar toe kwam, alweer. Ze keek op, en Sarah had de tekening in haar hand. Ze zei, 'Je tekening is af.' En daarna lachend, 'En Arwen leeft nog, gelukkig, want ik lust geen papegaai.' Ze gaf de tekening en het katje terug aan Dreame, die ze natuurlijk aanpakte. Ze bekeek hem, hij was zo mooi. Snel zette ze Arwen naast haar neer, op het bed. En ze stond op. zocht een punaise en prikte de tekening voorzichtig op het prikbord. Ze wilde liever niet prikken, maar ze kon niet anders.
Hij zat vast, maar. Ze moest haar nog bedanken. Dat was ze helemaal vergeten. Ze draaide gauw om naar Sarah. Ze zei, met een grote lach, 'Hij is prachtig, dankje.'
Sarah glimlachte. 'Graag gedaan,' zei ze. Sarah ging op haar bed zitten en nu stond Dreame daar. Ze wilde eigenlijk niet gaan lezen, ze had een lichte trek gekregen. Ze wist niet zeker of er een eetzaal was. Dus ze hoopte, ze hoopte op iemand die hen kwam halen. Of iets anders dat wees op de tijd dat ze gingen eten. Op de een of andere manier had Sarah hetzelfde, ze vroeg aan haar, 'Weet jij wanneer we eten? Ik krijg honger.' Dreame antwoordde, 'Nee, ik heb geen idee.' Toen pas zag ze dat ze in gedachten verzonken was. Ze had haar antwoord vast niet gehoord, ze ging ook op haar bed zitten. Ze sloot haar ogen, en toen was ze nog heel even bij hem. Totdat er een geluid gemaakt zou worden, dan zou ze overeind komen, maar nu, nu genoot ze van hem.